گسترش عرفان در ایران پس از حملهٔ مغول، زمینه‌ساز گریز از ساختارهای نحوی زبان فارسی و توجه مطلق به ذات خانقاه بود. به طوری‌که تفکر اشعری در ایران و مدارس نظامیه در وسعت جهان اسلام هم‌پیمان با خانقاه و صوفیه تمام بنای تفکر معتزله و رشحه‌های نحوی و فرمی زبان فارسی را خشک کردند.جاحظ و عبدالقادر جرجانی نخستین متفکرانی بودند که به اهمیت چگونه گفتن امور و مضامین توجه داشتند. مجال گفتگو از چگونه گفتن در شعر فارسی با شاعران قرن چهارم تا ششم محقق نشد. اما سعدی نخستین شاعری است که آشکارا از این شکل حرف زدن که چگونه گفتن باشد، دفاع می‌کند و آن‌ را می‌ستاید. 

دکتر علی اصغر دادبه در این ویدیو با بیان این مسأله که چگونه گفتن از چه گفتن مهم‌تر است توضیح می‌دهد که سعدی از این نظرگاه شعر می‌سروده است.