قتل ستایش، دختر پنج‌ساله که در نیمه‌ی دوم فروردین ماه سال ۹۵ در ورامین تهران اتفاق افتاد، باعث شد؛ کلماتی پایشان به ماجرا باز شود، تا حساب این قتل را از جرائم دیگری که هر روز در ایران اتفاق می‌افتد، جدا شود. کلماتی چون «بحران جنسی»، «نژاد پرستی»، «رواج فیلم‌های مستهجن» و... این همه بهانه‌ای شد تا تحلیل‌گران وارد شوند و هریک از جهتی ماجرا را کنکاش کنند. سهیلا صادقی در این سخنرانی، بیش از هرکس این تحلیل‌گران را خطاب قرار می‌دهد. او، که استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران است و پژوهش‌های جرم‌شناسانه‌ی متعددی را با همکاری قوه‌ی قضاییه انجام داده، در سخنرانی خود، ابعاد اجتماعی ماجرا را بیش از هرچیز مورد تاکید قرار می‌دهد. گویا دکتر صادقی در نهایت معتقد است اتمسفر سیاست‌زدگی و بار امنیتی بالا و فاجعه‌انگاری از ماجراهایی اینچنین، باعث می‌شود ابعاد دقیق آن که اغلب جامعه‌شناسی مسئول تحلیل آن است، پنهان بماند. نکته قابل تامل در دیدگاه سهیلا صادقی، تاکید روشیِ اوست بر تحلیل‌های ممکن از قتل‌های اینچنین. او روش درست را نه دیدگاه سیاسی و نه دیدگاه رسانه‌ای که نگاه جامعه‌شناسی می‌داند.