غزل فارسی با تحولی که سنایی آغاز کرد توانست امکان جدیدی در تاریخ ادیبات ایران باز کند. پیوند غزل و عرفان در قرن پنج و شش نیروی محرکۀ سال‌های پس از سنایی بود. دست توانای انوری و خاقانی در قرن ششم غرل فارسی را به زبان تازه‌ای رساند که توانست دنیای پادشاهی مغول را روایت کند.

با این همه و با انتقال پایتخت ادبی از خراسان به عراق عجم هیچ کس جز سعدی نتوانست این دوره انتقال را تثبیت کند و رونق ببخشد. به عبارت بهتر شیراز سال‌های پس از سعدی و مکتب شعری شیراز بدون سعدی حافظی نخواهد داشت ...